Momenteel zijn we niet aan het rijden en zie je dus geen live updates.
We zijn aan het rijden, ga naar onze tracker om ons live te volgen!
Zo, de APK is binnen! Maar hoe zijn we daar gekomen…
Met Floris terug naar huis begint bij ons pas te dagen wat we ons op de hals hebben gehaald. Op papier is deze motor prima te reviseren, de schade lijkt mee te vallen, maar we hebben nog wel onderdelen, tijd en handigheid nodig.
Met een partij bakken met onderdelen in de schuur bij Niels begint het uitzoekwerk wat we allemaal nodig hebben. Een nieuwe set pakkingen, kopbouten, bougies en nog wat andere zaken. Na een avond internet speurwerk wordt al snel duidelijk dat in Nederland, of eigenlijk heel Europa, deze dingen nauwelijks verkrijgbaar zijn: een koppakking, letterlijk 1, kost 900€ ex. btw bij de Nederlandse onderdelenhandel. Dan maar even in Amerika spieken, het is immers een Amerikaan.
Op Amazon kost een pakking set, letterlijk alle pakkingen voor de motor, minder dan 150$ en dan ook nog eens de high-performance set. Kopbouten en andere zaken zitten al snel ook in de online winkelmand en zijn besteld. Levertijd ongeveer 2-3 weken. Valt alles mee, en is de gok waard, mocht het allemaal toch niet blijken te werken.
Tijdens een lunchpauze bij onze favoriete werkgever, en tevens accu-beheer-systeem en 360 graden camera-sponsor Horus komt ons project ter sprake. “Oh.. “ zegt een collega, “één van onze leveranciers zit bij een garage waar je lid van kunt worden om zelf te sleutelen. Is dat niet iets voor jullie?” Zo gezegd zo gedaan, nog diezelfde dag is een kijkafspraak met de eigenaar van de werkplaats gemaakt voor Niels om te kijken.
Na de afspraak is Niels super enthousiast over Joostens Workshop, maar zegt hij, ook jij Sander moet lid worden. Het is niet de bedoeling daar te sleutelen als je geen lid bent. Voor 17€ per maand is dat een no-brainer dus samen maar naar de workshop, kunnen we gelijk maar eens beginnen met het ontvetten van de koppen.
Bij aankomst bij de workshop blijkt de eigenaar niemand minder dan Egbert Joostens te zijn: mijn ex-collega bwde (ik was zijn vervanger) en medestudent werktuigbouwkunde aan de Hanze. na een introductie en proeve van bekwaamheid voor het gebruik van de autobrug kunnen we beginnen met schoonmaken van onze koppen. De ontvetterbak walmt en lekt alleen als een malle. Na een korte controle gelijk maar sleutelen: er zit een koppeling los waardoor de ontvettervloeistof weglekt. Met dat gerepareerd de koppen nog eens schoongemaakt. Nou ja, schoon… vooral minder vet. In de werkplaats hebben we met hulp van Egbert nog geprobeerd de 2 afgebroken spruitstuk-bouten te verwijderen door er een moer op te lassen maar helaas breekt de las steeds en blijft het restant zitten.
Met de koppen ontvet kunnen we gaan controleren hoe vlak de kop nog is. Helaas is er geen vlaktafel aanwezig in de werkplaats, dus dat doen we thuis met een winkelhaak en voelermaat. Alle passingsvlakken zijn extra goed schoongemaakt en met een spons vrij van contaminatie gemaakt. In alle richtingen hebben we vervolgens gecontroleerd zoals in de Haynes guide wordt aangeraden en we zijn er kennelijk met het oververhitten op tijd bij geweest. De kop zit nog steeds ver binnen de marge van toelaatbare kromming.
Met de koppen ontvet en vlak en onze eerste meevaller in de zak, maken we alle pakkingsvlakken schoon op het onderblok. Goed spoelen met remreiniger en lampenolie en alle kopboutgaten na-getapt met een snij tap en ontdaan van smuck. De ruimten die nog vol zaten met koelvloeistof leeggepompt en nagespoeld met de hogedrukreiniger om zo veel mogelijk troep uit het blok te krijgen.
De spruitstukken moeten op de kop voor we de koppen terug bouwen. Dus toch maar eens een bout extractie tool gebruiken. Voorzichtig boren en… gelukt! Het eerste restant van de bout komt zonder moeite naar buiten. Zouden we hetzelfde geluk hebben met de tweede? Jawel, en daarmee kunnen ook die gaten na-getapt en schoongespoeld worden. Nu we er goed bij kunnen worden de nieuwe bougies in de kop geplaatst en goed op moment gezet.
Met de eerste grote delen schoon kunnen na twee dagen schoonmaken de twee koppen terug op hun plek. De nieuwe pakkingen worden erbij gepakt en dan pas is zichtbaar hoeveel de oude pakkingen geleden hebben. Op plekken waar geen gaten horen te zitten is pakkingsmateriaal weg, gaten zitten verstopt met koelwater kristallen, roest en andere troep. In het blok vonden we hele vlokken pakking. Een laatste keer ontvetten en de achterste kop wordt op z’n plek gelegd en vastgezet met 8 nieuwe bouten en weer op moment gezet.
De tweede kop wordt de volgende dag op z’n plek geheveld en met een nieuwe set bouten op moment gezet. Nu kunnen de klepdrukkers en klepstelen worden schoongemaakt en terug worden gezet in de nieuwe klepsteelgeleider. De 12 kleppen worden 1 voor 1 terug geplaats en op moment gezet. Om zeker te zijn dat alles soepel ronddraait bewegen we met de hand de krukas, en dat gaat soepel! We plaatsen het V-vormig inlaatspruitstuk terug op z’n plek met vloeibare pakking en plaatsen de klepdeksels met nieuwe rubbers en pakkingen terug.
Dan willen we de injectoren terug zetten maar lopen we tegen de eerste tegenslag. We missen een afdichting en daar hebben we geen nieuwe van gekocht, helaas! Wederom zijn er wel universele onderdelen in Nederland te krijgen maar tegen hoge kosten en zonder garantie dat ze passen. Gelukkig weten we via Martplaats een sloper met een setje injectoren te vinden, maar het installeren er van moet Niels alleen doen. Dit was de laatste klus dag voordat Sander op vakantie gaat.
Met Sander op vakantie moet Niels het alleen rooien. Zodra de injectoren binnen zijn kunnen de missende en beschadigde seals uitgewisseld worden en het bovenste deel van het spruitstuk op z’n plek, de motor krijgt weer de vorm van de motor zoals hij enkele weken geleden was, maar schoner, en bovenal… be(r)ter!
Stukje voor stukje moet Niels puzzelen waar welk onderdeel ook al weer moest. Aan de hand van foto’s, video’s, de Haynes guide en boerenverstand (en geluk) krijgt de motor steeds meer vorm. Annelotte helpt waar ze kan mee met aangeven van onderdelen, gereedschap en ruimtelijk inzicht en verstand. Na enkele weken is het motorruim bijna net zo vol als toen we het blok begonnen te demonteren.
Er is ook goed nieuws op het gebied van het team zelf: er is ook interesse vanuit Henk-Jan om teamlid te worden! Met de geweldige woorden “ik heb geen rijbewijs dus ik zal als ik meega alle andere taken doen: schoonmaken, koken, tent opzetten en pleasen”. En zo rolt Henk-Jan het team binnen. Blij met de versterking!
Zodra Sander terug van vakantie is wordt het eerste weekend ingepland als klusweekend met het hele team. Sander en Henk-Jan zijn onder de indruk van hoever de auto is. “Vandaag gaan we starten” zegt Sander. “Dat gaat niet lukken, wordt pas morgen” zegt Niels. (Zet nu je geld in op wie gelijk heeft!) En dus beginnen we de laatste grote delen, slangen, de klem zittende stuurpomp, uitlaatschild, luchtinlaat en accessoire riem terug op de juiste plek gezet. Gestaag gaat het werk en langzaam begint het bij Niels te dagen dat starten misschien wel echt gaat lukken. Henk-Jan heeft zich volledig gestort op “zijn domein”: de keuken. De lades worden hersteld, bagage beugel gerealiseerd, er word opnieuw ingedeeld en verfijnd, en alles wordt eens grondig schoongemaakt na een jaar stilstand.
Om 4 uur is het blok compleet! Dus nog even snel nog naar de action voor nieuwe olie en koelvloeistof. De olie wordt voor de laatste keer afgelaten en een nieuw filter geplaats. De olie wordt op pijl gebracht en dan is het moment suprême daar, althans zonder brandstoftoevoer en vonk, om te testen of alles soepel ronddraait en we geen dure geluiden horen.
Sleutel omdraaien en… geen gekke geluiden! De motor lijkt soepel door te draaien en klinkt alsof hij compressie heeft. Snel maar afvullen met koelvloeistof en nogmaals proberen, dit maal met de brandstofpomp en ontstekingszekering er weer in, en dan proberen écht te starten. Om te zeggen dat we dit moment zenuwslopend vonden is een understatement.
Kuch. Kuch. Brrroem. IN ÉÉN KEER START DE MOTOR!!!! Totaal verrast, flabbergasted en immens trots staan we rond en in de auto. “NO FOKKING WAY” schreeuwt Niels, verdwaast zit Sander achter het stuur. De WHOEHOE reactie komt pas enkele seconden later. We laten het blok rustig opwarmen en spotten enkele kleine lekken van het koelwater systeem. We ontluchten het koelsysteem, en we proberen de lekken te verhelpen. Na ruim een uur soepel gedraaid te hebben zetten we de motor uit. Morgen weer verder, maar de smaak van victorie is geproefd. Het doel van de Run rijden met de Shittle wordt steeds realistischer.
Hoe we van eerste start naar APK-waardigheid komen, lees je hier in de volgende blog!