Het gaat gebeuren! Tickets zijn gekocht, een team is zich aan het vormen, en we hebben nog een auto staan die we nog wel eventjes kunnen repareren. Zo moeilijk kan het niet zijn, toch?
Het gaat dit jaar naar Servië en Bosnië, naar wat ze zelf ‘Misschien wel de mooiste route van de afgelopen 15 jaar…’ nomen. Dat belooft wat. Dit jaar kunnen Rens en Luit helaas niet mee, voor hun is de timing dit jaar ongelukkig, maar gelukkig komen er ongetwijfeld nog meer jaren waarin ze kunnen aanhaken. Sander en Niels doen dit jaar zesker mee, en we proberen dit jaar weer een team van 4 te bouwen. Daarover een andere keer meer.
Nou alleen nog wat kleine details, zoals de motor van de Chevy repareren, en zorgen dat ze weer vluchtwaardig is. Eventueel wat sponsoren ritselen. Wellicht wat nieuwe branding? En het thema kan ook nog wel wat liefde gebruiken… Met meer enthousiasme dan kennis besloten om de auto te houden, en te repareren voor deze run. Hoe moeilijk kan het zijn?! Beginnen bij het begin, eerst de auto maar eens starten.
Sja, dat was natuurlijk wel te verwachten. Lang verhaal kort: de accu is keidood. Ik hing er een lader aan, en na de auto-detect besloot de lader dat dit een 6 volt accu moest zijn, en begon vrolijk te laden. Zo werkt het natuurlijk niet. Gelukkig hebben we nog een reserve accu liggen, en na het aansluiten van wat klemmen om de accupolen aan de zijkant te maken (gekke Amerikanen) wou de auto gewoon in 1x starten.
Nu was dat natuurlijk de minste van onze problemen. Speciaal hiervoor kwamen de hulptroepen, met alle specialistische tools die we maar konden wensen: Floris! Deze eindbaas had de Volvo volgeduwd met al zijn gereedschappen en kwam een weekendje klussen, om te zien wat het euvel nou écht met de shittle is, en met de ijdele hoop dat er nog iets aan te repareren is.
Dag 1 bestaat vooral uit de sanity checks aan het koelsysteem, maar ook kijken hoe het zit met de remmen, de roest, de lagers en andere APK punten, om in te schatten hoe zwaar het onderhoud aan de auto zal zijn. Op het oververhitten na, lijkt de auto redelijk in orde, en besluiten we dat als we de motor weer draaiend krijgen, de rest van de auto ook nog wel door de APK is te slepen, eventueel met wat kleine aandachtspunten. Mooi! Daarna toch maar de speciale tools erbij gepakt. Een mooi buisje met blauwe vloeistof die je op je radiatordop zet. De overdruk ontsnapt door deze vloeistof, en als er CO2 in zit (uitlaatgassen) dan word de vloeistof geel. Aangezien er geen normale manier is voor uitlaatgassen om in je koelsysteem te komen, zou dit betekenen dat de koppakking lek is, of zelfs een gescheurd blok.
Well, there’s your problem. Dit was ook eigenlijk wel nog ongeveer de enige optie, gezien al het andere dat we op de camping al geprobeerd hadden. Gelukkig komt er maar heel weinig lucht vrij, en alleen als de motor warm is. Het lijkt dus een erg klein lek te zijn. De enige mogelijkheid is nu nog: alles uit elkaar schroeven, hopen dat het de pakkingen zijn, nieuwe pakkingen bestellen en die er op drukken. En natuurlijk hopen dat we niets vergeten bij het in elkaar zetten.
Op dag 2 komen Sander en Marten ons versterken. Meer mensen meer beter! We besluiten de motor te gaan demonteren. Dat blijkt nog een flink pittige klus. Gezien deze motor een V6 is, een kwart slag gedraaid in een veel te klein motorruim, waarop allemaal ongeplande toevoegingen zijn geplakt om aan milieu eisen te voldoen, zit hij niet echt handig in elkaar. Elke bout los krijgen is een strijd. Niet omdat ze vastgeroest zitten (gelukkig komen alle bouten netjes los) maar omdat het godsonmogelijk is om bij de verschillende bouten en moeren te komen, en elke bout wel voor 6 verschillende functies tegelijk gebruikt lijkt te worden, die elkaar allemaal in de weg zitten. Het word een dag vol lachen, achter de oren krabben, schelden en ploeteren.
Langzaam komen we steeds dieper in de motor, en word het klussen ook wat makkelijker. Er komt meer ruimte vrij, en daardoor komen de sleutels beter bij de bouten. Geen rare verassingen, en we proberen veel foto’s te maken en van Floris te leren.
Als we eenmaal bij de koppen aangekomen zijn valt ons op dat de bouten van de kop links voor iets minder strak zitten dan je mag verwachten. Zodra de kop er vanaf komt is dan ook te zien dat dat de enige zuiger is die een klein beetje verkleur is ten opzichte van de andere zuigers. Niet gehinderd door enige vorm van kennis, besluiten we maar dat dat de oorzaak geweest moet zijn. Een beginnend lek langs die zuiger. Niet genoeg om water naar binnen te zuigen (de olie is nog netjes), maar wel genoeg om wat lucht het koelsysteem in te drukken. Over het koelsysteem gesproken, die zit ook echt vol prut. Het word ook zaak om alles even goed door te spoelen, zowel olie als koelsysteem.
Voor nu hebben we nieuwe pakkingen besteld, die moeten nog binnen komen. Eerst maar even rustig alles schoonmaken en controleren of het blok en de koppen nog netjes recht zijn. Dan zo snel mogelijk in elkaar zetten en hopen dat het gefixt is. Als dat het geval is, moeten er nog wat kleine dingen gebeuren, maar dat valt allemaal wel te overzien (zelfs voor ons leken).
We willen Floris echt een gruwelijke portie bedanken. Zonder hem erbij was de slagingskans van deze hele operatie zeer miniem geweest. Naast alle hulp die hij bood was het ook gewoon ouderwetsch gezellig. Zulke weekenden kunnen er wel meer zijn.